Misschien valt het je meteen al op: dit is geen Bosnische naam. Nassim is één van onze nieuwste aanwinsten, en we zijn er erg trots op! Deze Marokkaanse Nederlander is zo thuis in de Bosnische cultuur, inclusief de taal, dat je een achternaam die eindigt op -ić zou verwachten. In dit interview stellen we 5 vragen over deze interessante combo van culturen, zijn liefde voor BiH en wat hij van deze vereniging vindt.
Hey Nassim! Welkom! Wij staan te popelen om meer over je leren, wil je ons wat over jezelf vertellen?Vozdra allemaal! Ik ben Nassim Mokhtari, 33 jaar oud, woonachtig in Rotterdam en ik ben docent aan het Albeda in Rotterdam. Dat is de grootste ROC in Zuid-Holland en ik heb het nu prima naar mijn zin. Zelf ben ik van huis geschiedenisdocent, maar ik heb ook in het verleden Nederlands gegeven aan inburgeraars en studenten aan het MBO. Mijn hobby’s zijn sporten (basketbal, voetbal en fitnessen), koken, psychologie, boeken lezen, reizen en boven alles… nieuwe talen leren!
Nieuwe talen leren moet inderdaad een hobby zijn, anders had je niet zo goed Bosnisch gekund! Kan je iets vertellen over de link tussen Marokko en Bosnië en Herzegovina?Hmmm, waar zal ik beginnen. Ik ben altijd in mijn jeugd een minderheid in een minderheid geweest. Mijn ouders waren nogal modern en ik was enig kind. Bij de Marokkaanse gemeenschap in Nederland voelde ik mij niet altijd even thuis, maar bij de autochtone gemeenschap nog minder. Ik rolde in en uit verschillende identiteitskwesties. Ik spreek nog altijd vloeiend Arabisch en weet veel over de Marokkaanse geschiedenis. Bosnië en Herzegovina kwam pas bij mij in de picture toen ik student aan de Universiteit van Amsterdam was. Daar leerde ik een paar leden van de Bosnische diaspora kennen en raakte ik bevriend met hen. Al snel begon ik de taal te leren, bezocht ik concerten, toernooien en teferiće.
Over de link tussen Marokko en Bosnië en Herzegovina in het algemeen kan ik niet erg veel zeggen, behalve de volgende overeenkomsten tussen de volken in de thuislanden (beide diaspora’s laat ik even buiten beschouwing omdat er sprake is van een Nederlandse context en generatieverschillen): beide volken zijn gastvrij, hebben een drang naar onafhankelijkheid, delen beide een specifieke ‘zwarte humor’ en geven zich bij tegenstand niet snel gewonnen. Verder zweven beide culturen tussen het oosten en het westen. Natuurlijk zijn er ook een hoop verschillen, maar ik benadruk liever wat mensen met elkaar gemeen hebben.
Waar komt je liefde voor Bosnië en Herzegovina vandaan?Waar komt deze onverklaarbare liefde vandaan? Goede vraag. Het ging erg geleidelijk. Zelf was ik erg into the Balkan zoals ik zei, heb er veel gereisd en veel mensen gesproken. Twee volken vielen mij erg op en zou ik al snel in mijn hart sluiten: Bosnië en Herzegovina en Macedonië. De menselijkheid, positieve eenvoudigheid, het lage leeftempo en de drive om echt maximaal te genieten van alles in het leven ondanks veel tegenslag spraken mij enorm aan. Ik kan mij nog altijd herinneren toen ik voor het eerst in 2009 in Mostar was en de befaamde Stari Most aanschouwde. Aanschouwde, niet zag. Voor mij is deze brug een symbool voor Bosnië en Herzegovina, een symbool voor mij en de hele mensheid. Een brug tussen Oost en West. Zo zie ik mijzelf eigenlijk ook met mijn biculturele achtergrond. Ik denk dat dit een grote factor is voor mijn liefde voor Bosnië en Herzegovina.
Hoe heb je zo goed Bosnisch geleerd?Pff, heb je even? Haha. Ik was altijd in de ban van talen leren en dit ging mij tijdens de middelbare school ontzettend goed af. Spaans en Frans waren echt vakken waarin ik uitblonk. Zelf begon het heel maf eigenlijk. Ik had een backpacktrip gepland in de Balkan en wilde mijzelf daar erg graag verstaanbaar maken. Destijds studeerde ik geschiedenis en ik raakte in de ban van de Balkanlanden. Nu voerde mijn trip tussen Montenegro, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Servië, Macedonië, Griekenland en Turkije. Turks en Grieks, leuk, maar daar had ik even niets aan. Dus waren er twee Zuid-Slavische taalkeuzes voor mij: een van de eerdere ex-Joegoslavische landen en een in Bulgarije. De ingewikkelde grammaticale regels dreven mij tot waanzin en ik besloot uit praktische overwegingen het veel simpele Bulgaars te leren. Gelukkig delen Bosnisch en Bulgaars ontzettend veel identieke woorden, dus werd het makkelijk om Bosnisch te begrijpen. Een paar woorden in een zin waren al voldoende. Gaandeweg ging ik met veel Bosniërs om en dan gaat het heel snel. Met tevredenheid kan ik stellen dat ik een soort Macedonisch-Bulgaars-Bosnische mix vloeiend kan spreken. Tenminste, als er niet steeds op mijn grammatica wordt gelet. Ik probeer trouwens ook elk jaar Bosnië en Herzegovina in te plannen in mijn jaarlijkse reisactiviteiten.
Hoe ben je bij Mladi BiH terechtgekomen en hoe wist je ervan af?Zelf ben ik wel bekend met Mladi BiH omdat ik meerdere mensen persoonlijk ken die er in het verleden belangrijke posities hebben bekleed. Ik vind het ontzettend fijn dat er een organisatie is voor jongeren, incl. “oudere” jongeren zoals ik, die de Bosnische gemeenschap met elkaar wil verbinden. Hiernaast is het ook super dat er op een positieve manier de Bosnische cultuur, tradities, omgangsnormen en warmte worden benadrukt op de verschillende evenementen. Tenslotte vind ik boven alles dat de Bosnische zaak centraal wordt gesteld binnen Mladi BiH (het organiseren van de Srebrenica-herdenking en het promoten van alle partijen daaromheen, humanitaire hulp aan kinderen en andere goede doelen zoals de onlangs de thermometers in coronatijd). Vooral de combinatie, zichtbaarheid van de activiteiten van Mladi BiH en de positieve, bezielende leiding van Mladi BiH hebben ervoor gezorgd dat ik na een tijdje twijfelen volmondig ‘ja’ heb gezegd.
Comments